ARTICLE, Artikuj

Poezi nga Tim Tomilnson

Page Visitors:

N/A

May 6, 2025

Natën, Pas Këngëve të Kënaqësisë

Natën, pas këngëve që na zgjojnë,
ne dëgjojmë

atë
të bëjë ecjen
në kuzhinë,

dëgjojmë
këmbët e tij të mbytur
duke përplasur dyshemenë prej druri, dëgjojmë

atë të mallkojë me fjalë të pashëm
për qilimin,
pjesa e tij

përherë e kthyer, dëgjojmë atë
të bëjë

heshtje

në linoleum
në dyshemenë e kuzhinës.

Ka kaq shumë gjëra të fshehura

nga nëna jonë,

në dollapë
pas kanaçeve dhe kutive.

Ka kaq shumë që ai do.

Mallomars, Zoti Chips,
Hostess Twinkies.

Dëgjojmë atë
duke kërkuar,

kërkuar,

kanaçet që të tingëllojnë,
kutitë që hapen,
dhe duar e tij,

duar të trasha
të mbyllura
duke çarë

letrën e dylli
dhe paketimet plastike.

Dëgjojmë
frigoritërin që thith
hapur

ndiejmë
dritën e tij përmes çarjeve
të dyerve të dhomës sonë.

Kur ai qëndron
në atë dritë të ftohtë,
kur ai derdh kartonin e qumështit,
kur ai shuar
zjarri

në fytin e tij,
a mendon ai, si ne
e bëjmë,

çfarë e bëri atë të bërtasë,
edhe një herë,
këtë herë,

emrin e nënës së tij?

Përgatitu për të fjetur

Përgatitur për të fjetur
mendoj për netët
kur babai im do të bashkohej me mua
në shtrat

sa i pafajshëm dukej—
dy qentë duke marrë ngrohtësi nga njëri-tjetri—
dhe sa e papërshtatshme do të dukej
tani

dhe mendoj pse ai nuk mundi
të merrte ngrohtësi nga nëna ime,
kur natyrisht
kush mund ta bënte?

Njerëzit pyesin

Njerëzit pyesin
pse nuk kam
një djalë.

Përgjigja
është e thjeshtë:
Isha unë.

LSD
(pas George Harrison)

Para,
isha plotësisht i paditur.

Pas,
e dija që isha plotësisht i paditur.

Dija,
ideja e Zotit—thjesht e gjithë fjala, Zoti
përvoja e fëmijërisë
duke shkuar në kishë të dielën

Ndërsa
në një shkëndijë
fjalët
fjalitë në livadh
paragrafët në pemë,
energia në mes të gjithçkaje.

Asnjë pyetje
Asnjë përgjigje
një realizim.

Thjesht

e vërteta absolute;
një dritë
që krijimi është
suprem
Mos më pyesni pse

qesh

Për mikun më të mirë të vajzës në kostumin e z. Peanut, Halloween, 1986

Faleminderit që pranuat të vini me mua
në dhomën e burrave të Original
Ray’s në 82nd & Columbus
ndërsa byreku që porositëm me ullinj,
djathë shtesë dhe ançovish u pjek
në furrën e pjatës. Dhe faleminderit
për hapjen e bluzës tuaj kur ju kërkova
dhe për puthjen kaq pasionante si
kurrë më parë kur ngrita m***n tuaj në
lavamanin e ndyrë dhe ngrita fundin e shkollës
mbi belin tuaj dhe—o Zot, unë
po shoh yje këtu vetëm duke kujtuar mënyrën
si këpuca juaj e kuajve mbështetej në një kova
mbushur me ujë të ndotur që mbante erë
me dezinfektues dhe si erërat
që krijuam së bashku në këtë llumin e kanalizimeve
rrotullonin një erë të dhjefshme të dhomës me
breshka që ngjiteshin mbi grafitit mizogjinist
dhe kyçi gjysmë mbi derë
që nuk mundëm ta mbyllnim. Dhe faleminderit që thate
faleminderit kur e futa dhe faleminderit
për ndjesinë që më dhatë, ndjesinë që nuk e kam pasur
në kaq shumë vite. Ju ishit nga, çfarë, Maine?
E doja mënyrën si mikesha juaj më e mirë në
kostumin e Z. Peanut priste të dilnim, pica që po bubullonte
po ftohej poshtë cigareve që ajo thithte
në mbajtës, si ajo ishte ajo që sapo kishte ardhur
nga banjoja. Pica ishte kaq e shijshme.