Poems by Rakela Zoga (Albania)
Rakela Zoga (Albania)
Rakela Yzeiri (Zoga) was born in the city of Korça, Albania. The passion for literature was early, but she would reach artistic maturity after higher studies at the “Language – Literature” Faculty, where she presented herself and affirmed her name in the most popular publications of the time, in the most important periodicals of the country; “Zëri i Rinisë” (Voice of the Youth), “Drita” (Light), “Nëntori” (November), and others. After that, her literary creativity was published in many newspapers, literary magazines and several anthologies in Albania, Kosovo, Greece, Italy, etc. These publications established her creative personality and wider recognition in the field of letters.
Rakela is a special voice, a poet of lyricism and exaltation, and as such she travels through verse, in the inexhaustible muse and colors that touch the soul. She lives with poetry, meets silence and dreams, merges with words and all this to experience true art and leave an indelible mark in Albanian literature.
She has published the poetic volumes:
Let’s remain friends
Come tonight
Swan in the fog
Wake up on an autumn day
He currently lives and works in Greece.
Today!
Yet feel the pang of longing, deeply rooted memories,
Yet salted tears and pain, melting into my eyes…
– Sot!
Zgjoj dhimbjen e mallit, shtruar me kujtime.
Plagët me lotin e kripur i tret brenda syve…
This winter!
All my past loves,
This winter settled on my eyes,
Traces of sadness are depicted on my face,
Embraced tight by the wet trees,
Feeling the breath of the woodland,
Heartlessly abandoned…
Ky dimër!
Ky dimër më uli në sy, gjithë dashuritë që shkuan.
Dhe gjurmë trishtimi shoh në fytyrë.
Përqafohem me trungje të lagura pemësh.
Ndiej j frymëmarrjen e drurit, të ikur pa shpirt.
In this night!
I found you in the night, where the pains soften,
Grief wanders in the withered dreams,
Silently, dragging steps of the yearn,
Whispering beneath eyelids, with a smile frozen…
Trying to murmur, warm words,
Unspoken, and never heard,
For fear I might fall asleep, and
You get frightened, while I ask myself;
Let them sleep, or bring them back?
But I hesitate, the dream of tears,
I keep it awake for you, on this night,
Waiting for the dawn to break,
The heart hides the long string of secrets,
While lying dream, my whole soul steals…
Në natë!
Të gjeta në natë, ku flenë dhimbjet.
Pikëllimi lodron ëndrrave të vyshkura.
Pa zhurmë i afroj hapat e mallit,
Të flas nën qerpik, me buzëqeshje të ngrirë.
Mundohem të belbezoj, fjalë dashurie.
Të pathëna, të padëgjuara ndonjëherë.
Kam frikë se fle edhe të trembin,
Veten pyes, ti le në gjumë apo ti sjell.
Nguroj, ëndrrën e lotit, zgjoj për ty sonte.
Në pritje të agimit, që vonë do të çelë.
Vargun e gjatë të mendimeve fsheh zemra…
Gënjeshtare ëndrra, gjithë shpirtin ma vjedh…
Fallen branch!
We met each other, at the awakening day.
The broken night fade far away,
The lost years were banished,
Bygone dream, being on fire…
Lost in autumn embrace, Mother Nature cries,
Our eyes wrapped, in a longing for a kiss,
For a moment,
All those years have come at last,
‘Cause we could never rouse them,
Enjoying life to the fullest!
This break up feels like rain in autumn,
I wanted to leave, but you’re back,
I picked up a branch, fallen in the park,
That day, we both cried in the rain…
How many fallen branches of love are there!
Dege e rrëzuar!
U takuam në zgjimin e ditës.
Nata e zemëruar iku larg,
Dëbuar vitet e humbura.
Ëndrra e dikurshme zjarr …
Tretur përqafim vjeshte, natyra qan.
Mbështjellë sytë tanë, me puthjen mall.
Një çast erdhën vitet, pastaj ikën prapë
Nuk mundëm ti zgjonim, ti bënim jetëgjatë.
Sa ngjante ndarja me këtë vjeshtë shi,
Kërkoja të ikja, por kthim ishe ti…
Ngrita një degë, të rrëzuar në park,
Të dyja mbi shi atë ditë qamë.
Sa degë të rrëzuara dashurie janë?…
Humanly!
A human soul, it never gets old,
When a life with love, it’s been lived,
Nothing ever dies in the heart,
When the flame burned with fire…
Njerëzore!
Asgjë nuk vjetërohet lehtë në shpirt,
Kur dashuri ka jetuar…
Asgjë s’mund të shuhet në zemër shpejt.
Kur flaka zjarrin ka përvëluar…
Sounds of the sea!
Deep-sea love, look for you by the shore,
Where the waves keep licking the sand,
And I feel your kisses upon my lips…
The waves play the symphony of departure,
On the bare feet of longing gaze,
Under the skin, crystal hands slide…
And naïve water droplets dance on body,
That spreads the sad sounds,
Deep in the blue sea of my soul…
Tinguj deti!
Dashuri e thellë deti, të kërkoj në breg,
Ku dallgët lëpijnë rërë,
E puthjet e tua i ndjej.
Luajnë simfoninë e ikjes,
Me hapa të shveshur mall.
Nën lëkurë rrëshkasin duar kristal.
Trupi veshur me stërkala uji,
Shpërndan tinguj të trishtë
Në detin e shpirtit blu.
Heart of a woman!
Often I think of you, afraid of losing me,
Even though you try to be there,
But I still feel more like that “time”,
Left aside, that neither cries nor smiles…
Cold touches, only their eyes speak,
The kisses fled, naked and clashed,
Hidden in the air, no longer can gather,
All them wither like a leaf, no longer green…
Often I think of you, as if you’re there,
Even without having you,
Just as a woman’s heart knows,
How and when to pry and pump,
Waiting for clenched hands to open up!
But even though they keep moving,
She remains the same…
Zemër gruaje!
Shpesh mendoj se kërkon të më humbësh.
Por dhe mundohesh, pranë të më jesh.
Jam bërë si ajo kohë e lënë mënjanë.
As nuk thërras, as më buzëqesh.
Të ftohta prekjet, me sy vetëm flasin.
Arratinë morën puthjet, shveshur, përplasur.
E fshihen ajrit më s’kuvendojnë.
Janë vyshkur si gjethe, as gjelbërojnë…
Shpesh mendoj, se të kam, por pa të patur.
Zemra e një gruaje di të përgjojë.
Ajo, pret akrepat e mbyllur të hapen.
Por dhe kur lëvizin ajo është njësoj…
In the night!
The night blew me, a windy kiss,
The lying dream hid it, in the isle of the sky,
I see dark clouds out my window…
Waiting in vain, those eager lips,
With the fake perfume of love,
Dancing to remove all traces of yesterdays,
Huddled inside my soul, soaked in tears…
Në natë!
Nata me solli një puthje prej ere.
Gënjeshtare ëndrra e futi në xhepin e qiellit.
Dritarja ime mbuluar me re të zeza.
Priste më kot, buzët e mjegulluara.
Unë me tymin gënjeshtar të dashurisë.
Vallzoja të humbja gjurmët e djeshme.
Të strukura në shpirtin e gjymtuar prej lotësh.
Translated from Albanian language into English Language
by Raimonda Moose
