Nga Ndue Ukaj

Gjuha është pushteti që kemi, ndërsa mënyra sesi shkruajmë dhe flasim, tregon vërtet kush jemi dhe çka përfaqësojmë. Në përkim me këtë, Martin Heidegger, shkruante se, gjuha është shtëpia e qenies. Pra, në gjuhë banon njeriu dhe bota e tij shpirtërore. Mendimet dhe dëshirat e tij. Në fakt, niveli i emancipimit të një populli, më së miri shihet nëpërmjet gjuhës.
Shoqëria jonë topotur, viteve të fundit, nuk e ka përfillë asnjë standard etik të komunikimit. Përkundrazi, përgjatë këtyre viteve të lirisë, dhe të rritës së shtetit tonë, ajo çka kemi promovuar dhe lejuar të promovohet, është murtaja e gjuhës. Gjuha e urrejtës. Angaria e plotë. Injoranca me tonelata. Kjo amulli, ka krijuar hapësira për profetë të rremë. Të cilët, kanë vërshuar në sferën publike, si ushujza.
Pra, t’ i lëmë anash apologjitë foshnjore: gjuha është identiteti i indvidit dhe i shoqërisë. Gjuha është identiteti i partisë, deputetit, analistit, e kujtdo tjetër. Ndaj, tendenca për të justifikuar një subjekt politik të zhumrshëm e plot helm, amnestia ndaj përfaqësueve politikë, është tentativë për ta mbrojtë murtajën e gjuhës dhe hapësirën për profetë të rremë. Gjuhëtarët nuk thonë kotë: nuk e flasim ne gjuhën, por gjuha na flet ne.