Poezi nga poeti i mirenjohur Anton Marku

Anton Marku

 

Vjenë, 25.03.2023

PUTHJA

 

Për puthjen nuk pyetet më shumë se një herë

Dhe atëherë kur pyetet bëhet sa për kortezi

 

Përgjigjen e japin sytë e etur për më shumë

 

Në çastin e duhur, të pritur për aq shumë kohë

Nga buzët nis e merr udhë dhe më e madhja dashuri.

 

RRETH GOJËS SATE

 

Po ndodhi të më harrosh ditëlindjen

Do ta fal

 

Edhe po më harrove ngjyrën e syve

Numrin e kopsave në këmishë

Emrin e lagjes

Katin e banesës

Numrin e derës

Edhe këtë do të ta fal

 

Veç diçka e di

Se edhe po deshe

Puthjen e mbarmë

Nuk se si t‘a harrosh

 

Ajo ishte ngjitëse

E nuk do të dalë një tjetër

Që t‘a shlyejë

 

Sepse unë jam aty

Në çdo të çarë lëkure

 

Rreth gojës sate.

 

PASHMANGSHËM

 

I mbaj mend

Netët që nuk i lamë t’i mbyllin sytë

 

Fjetjet tona të përdala

 

Kur asgjë nuk mungonte

As nuk tepronte

As nuk lihej për nesër

 

Derisa duarve tona rrëshqisnin

Gotat e zbrazura me fund

 

E ndonjë kopsë e shkëputur këmishe

Rrotullohej nën krevat

Sa herë që dashurisë

I huazonim gjithçka.

 

ALFABETI I DASHURISË

 

Nata e kishte mësuar

Se në dhomën e huaj

Duhet ecur majë gishtave

 

Nëse muret janë pa të çara

Lejohen ofshama

Me gjysmë zëri

 

Fqinjët nuk duan të ja dinë

Çfarë ndodhë andej vrimës së çelësit

 

Nga mirësjellja

Dritaret mbahen mbyllur

Që hukamat nga brenda

Të mos dalin jashtë

 

Po u lagën flokët

Nga ndonjë puthje kalimthi

E nëpër qafë rrëshqitën pikëza avujsh

Atëherë e dinte se ia ka vlejtur

Të pritet mesnata zgjuar

Me kokën mbështetur

Në një gjoks bohemi.