Shënime për autorin
Anton Marku u lind më 15 gusht 1971 në Gjakovë. Shkollën fillore të mesme i mbaroi në Gjakovë, ku kreu edhe Shkollën e Lartë Pedagogjike ‘‘Bajram Curri”-dega gjuhë dhe letërsi shqipe. Studimet Universitare i përfundoi në Prishtinë, ndërsa në Vjenë përfundoi studimet master në shkencat politike.
Ka 12 vitet që jeton dhe punon në Austri.
Me shkrime letrare ka filluar të merret që kur ishte nxënës. Shkruan kryesisht poezi për të rritur. Deri më tani ka botuar nëntë libra me poezi disa prej të cilëve janë përkthyer edhe në gjuhën angleze, gjermane, ruse, arabe, kroate dhe rumune.
Botimet:
1. ‘‘Cikloni i dashurisë’’ (2000)
2. ‘‘Gjurmë mbi hije’’ (2002)
3. ‘‘Dielli i mesnatës’’ (2004)
4. ‘‘Vizioni blu’’ (2010)
5. ‘‘Në duet me vetveten’’ (2012)
6. ‘‘Ishjut e jetës’’ (2018)
7. ,,Du meine Stimme’’ (‘’Ti, zëri im’’, 2018)
8. ‘‘The islands of life’’ (‘‘Ishujt e jetës’’, 2018)
9. ‘‘Në secilën hije pak dritë’’ (2019)
10. ,,Die Haut des Lebens’’ (‘‘Lëkura e jetës’’, 2020)
Ai po ashtu është prezantuar edhe në disa antologji dhe revista në Austri dhe Gjermani, si në: ,,Man fragt mich, ob ich bin (2009); ,,Stadtschattirungen’’ (2015); ,,Words and Wolds‘‘(2016, 2017, 2019 dhe 2020); ,,Liebe’’ dhe ,,Wir, bewegende Steine’’ (2017), ,,Ausgewählte Werke XXI’’, ,,Anima‘‘ dhe ,,Ein Tag in meinem Leben’’ (2018); ,,Türen’’ (2019); ,,Freiheit’’ (2020); ,,Barmherzig’’ (2020), revistat ,,Zwischenwelt’’ 2014), ,,Aktuell’’ (2017 dhe 2018), ,,Literarisches Österreich’’ (2017 dhe 2019), ,,Literamus 45’’ (2018) dhe ,,Literamus 46’’ (2019) si dhe në disa antologji të krijuesve shqiptarë në mërgim.
Anton Marku është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, i Lidhjes Ndërkombëtare të Shkrimtarëve IWA Bogdani, i Lidhjes së Krijuesve Shqiptarë në Mërgatë, i Lidhjes së Shkrimtarëve të Austrisë, i PEN Klubit të Austrisë, i shoqatës ‘‘IG-Autorinnen und Autoren’’, këshillit redaktues të revistës ‘‘Words and Worlds‘‘, i klubit letrar në Vjenë ‘‘Der Kreis’’, klubit letrar ‘‘Gjon Nikollë Kazazi” të Gjakovës si dhe i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Krijuesve Shqiptarë në Austri ‘‘Aleksandër Moisiu’’ në Vjenë.
Anton Marku
Vjenë, 21.03.2021
PËRPLASJE
Historisë i kërkuam borxh
shtatë beteja
plagët që nuk e pritën dimrin
i lidhëm me penj të trashë
nga leshi i dhive
lahutarëve u falëm vargje
për këngë të reja
sa herë jeta u vonua
gjetëm një hije
për t’i shtrirë ëndrrat
tokave tona
lisat e huaj
pinë ujë thanash
derisa plasën.
HIJA
Andej nga vinte ai
një herë në vit
njerëzit i matnin hijet
po ndodhi që ato
të ishin më të mëdha se trupi
shkurtonin pak gjuhën
apo gishtin e pushkës
vetëm atëherë
hija u kishte hije.
DERA E FUNDIT
Ujërave të pasosur
e shpërlau fytyrën
me sy i numëroi
të gjitha pikat
që i rrëshqitën buzëve
në fund e kuptoi
se flokëve të kohës
era dhe ju vije
diku, në një vend
një varrmihës pret
aty afër
një derë gjysmë e mbyllur
lum ai
që e hapë me dorën e vet
atë derë.
UDHËTARI
e ndjeu
se i kishte mbetur
vetëm edhe pak frymë
në atë çast
u ndal të pushojë
mbi fjalët e tij
orë e tyre kishte ardhur
dy ditë më parë
e tha me gojën e vet
që duart t’ia linin
jashtë varrit
ashtu dhe u bë
nga diçka
u shndërrua në asgjë
emri i tij
u ngjit lartë
pa të.
PËRTEJ
Jeta dhe vdekja
janë motra
e dyta lindi
në kohë shirash
atëherë kur shpirtrat u leckosën
e mes njerëzve
hyri bari i keq
në fund të fundit
fillimit do t’i plasin damarët
dimrit nuk do t’i mbetet
të ha asgjë tjetër
pos borës së vet
sa shume do t’i ngjajë ditës
ajo natë.