GAGIK DAVTYAN, Armeni

GAGIK DAVTYAN

Poet, përkthyes dhe redaktor armen

U lind në fshatin Davit Bek, në krahinën Syunik të Armenisë, më 4 prill 1947. Duke qenë i diplomuar në Institutin Politeknik të Jerevanit, ai nuk ka punuar kurrë sipas kualifikimeve të tij. Ai punoi si korrespondent special për Khorhrdayin Hayastan (Armenia Sovjetike) dhe gazetat Hayastani Hanrapetutyun (Republika e Armenisë), dhe ishte themelues dhe kryeredaktor i gazetës provinciale Syunik. Ai është autor i librave të shumtë me poezi, të cilat janë përkthyer në frëngjisht, polonisht, rusisht, bullgarisht dhe gjeorgjisht. Shumë prej veprave të tij janë përfshirë në Antologjitë e Poezisë Armene në anglisht, frëngjisht, gjermanisht, sllovakisht, polonisht, serbisht dhe ukrainisht. Veprat e tij janë përkthyer edhe në kinezisht, rumanisht, persisht, kazakisht dhe gjuhë të tjera. Pjesë e pandashme e biografisë krijuese të poetit është veprimtaria e tij përkthimore. Ai u nderua me disa çmime kombëtare dhe ndërkombëtare (Medalja Evropiane e Poezisë dhe Artit Homer, Çmimi Ndërkombëtar Janicius Klemens Janicki, Medalja e Artë e Ministrisë së Kulturës së Republikës së Armenisë, Medalja Mikhail Lermontov e Unionit të Shkrimtarëve të

Rusia, Çmimi Galaktion Tabidze i Unionit të Shkrimtarëve të Gjeorgjisë, Çmimi Ndërkombëtar Vladimir Mayakovsky…). Gagik Davtyan është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Armenisë, si dhe i Lidhjes së Pavarur të Shkrimtarëve të Bullgarisë. Ai është Anëtar Nderi i Unionit të Shkrimtarëve të Gjeorgjisë dhe Qytetar Nderi i qytetit Kapan në Republikën e Armenisë.

NJË LETËR E HAPUR

 Për gjetësin e ndërgjegjes sime të humbur përgjithmonë
me post scriptum-in më të nevojshëm.

Nuk e mbaj mend se ku
dhe në çfarë rrethanash misterioze
më ka humbur ndërgjegjja
me pasaportën time
dhe kartën time të vizitës…
Le të gjejë
nuk sëmurem
nga dëshira për ta kthyer atë,
lere ai ose ajo
nuk përpiqet shumë;
gjëja e gjetur është e tij apo e saj
lere ai ose ajo
konsiderojeni atë të tij ose të saj
dhe lëreni ai ose ajo
nuk me kerkon kot
ai ose ajo nuk do të më gjejë
edhe me ndihmën e policisë…
Policia nuk ka një rregull
të shkruara në funksionet e tyre
qoftë edhe në një rresht të vetëm
për kthimin e gjërave të humbura;
kurrë,
përveç nëse është një gjë e vjedhur
për shembull dërrasat e drurit
ose rëra,
ose çimento
ose gur i grimcuar;
por humbi ndërgjegjen?
qofsh i bekuar,
nuk mund të thuash ndërgjegjen e humbur
nga njeriu pa ndërgjegje?
Pra, le të gjejë
nuk shqetësohet kot
ai nuk do të marrë një shpërblim;
oh, jo,
kurrë!
dhe kush do t’i japë gjetësit një shpërblim
nëse nuk ekziston.
Për të qenë më të saktë
Unë ekzistoj
por nuk jam UNË,
Unë jam një burrë tjetër,
Unë tashmë kam ndryshuar emrin tim,
dhe adresën time gjithashtu,
si dhe punën time
dhe numrin tim të telefonit,
dhe nuk jam larguar
ndonjë gjurmë që më kujton
në shtëpinë time të dikurshme,
dhe askush nuk jeton më atje,
ose më mirë nuk jeton asgjë,
dhe ju lutem,
mos e shtyj derën me kokë,
të vjen keq për të
sepse dera nuk ka asnjë faj
se i kanë vënë shtatë bravë,
edhe pse koka është e denjë
të më vjen keq edhe për të
sepse mund të jetë në nevojë një ditë.
Por ndërgjegjja ime
ma ka ngrënë me saktësi shpirtin shumë kohë më parë
dhe sigurisht
tani është ngopur,
dhe nuk do të bëjë dëm
pa ndonjë seriozitet
ose arsye thelbësore
dhe nuk mund të jetojë me dy ndërgjegje
mos u shqeteso;
ai ose ajo mund të ma vërë ndërgjegjen
në shitje,
sepse ata nuk tatojnë shitjet e ndërgjegjes…

P.S.
Le të gjejë ndërgjegjen time të humbur përgjithmonë,
nëse ai ose ajo
ka vërtet ndërgjegje
dhe nuk do t’i bëjë kurrë dëm edhe gjetësit,
le të jetë e tij apo e saj,
Unë nuk dua asnjë pagesë,
E jap lirisht
me kartën time të vizitës
dhe pasaportën time.

POEZI

Drita e hënës është po aq e qetë
si e gjallë është gumëzhitja e bletëve
përreth
pemë të lulëzuara…

Për ndonjë mrekulli –
duke qëndruar buzë detit,
Unë mund të shoh bregun përballë detit…

Për ndonjë mrekulli
Unë shoh të frikshmen
lëvizja e shkëmbinjve
në thellësi të tokës…

Për ndonjë mrekulli
shputat prej dheu të këmbëve të mia
po enden në largësi
dhe plejadë e vogël
e Ariut të Madh…

Për ndonjë mrekulli
edhe delet
po shikojnë vazhdimisht qiellin e shkëlqyeshëm
duke admiruar dritën e yjeve…

Për ndonjë mrekulli
mbretërit e botës –
në të gjithë shekujt –
nxjerrjen e dekreteve,
së pari peshojnë siç duhet ndërgjegjen e tyre –
me ndonjë mrekulli duke kuptuar atë
në këtë tokë të plakur çdo gjë ka vdekjen
dhe vetëm vdekja është ajo që nuk vdes kurrë…

Për ndonjë mrekulli
të gjithë njerëzit e botës – të vegjël e të mëdhenj,
me sytë e mi shikoj këtë çast,
në jetë dhe vdekje,
në këtë botë të lashtë
dhe… edhe në vetvete…

TAKIMI

Unë do të pres per ty
një orë nga koha e saktë,

Por nëse nuk vjen –
Do të pres një ditë të tërë,

Nëse je përsëri vonë –
Unë do të pres për ju për një muaj të tërë,

Nëse akoma nuk dukesh, dashuria ime,
Unë do të pres për ty një vit të tërë,

Ende nuk mund të vish? –
Do të të pres një shekull,

Nëse akoma nuk vjen –
Unë do të pres më tej

dhe…
duke pritur për ty do të jetoj përgjithmonë…

Përktheu nga Anglishtja Jeton Kelmendi