Poezi nga Alicja Maria Kuberska, Poloni

Perktheu nga Anglishtja: Jeton Kelmendi

Alicja Maria Kuberska – poete polake e shpërblyer, romanciere, gazetare, redaktore dhe përkthyese.

Ajo redaktoi vëllime dhe antologji si polonisht ashtu edhe anglisht. Poezitë e saj janë botuar në shumë antologji dhe revista në Poloni, Republikën Çeke, Sllovaki, Belgjikë, Bullgari, Hungari, Shqipëri, Maqedoni, Serbi, Spanjë, Itali, Turqi, Argjentinë, Kili, Peru, Meksikë, Izrael, SHBA, Kanada, Indi, Uzbekistan, Arabia Saudite, Koreja e Jugut, Tajvan, Zelandë e Re, Kinë, Afrika e Jugut, Zambi, Keni, Australi.

Ajo fitoi: dallim (2014) dhe medalje (2015 dhe 2020) në konkursin e poezisë Nosside UNESCO në Itali, statujë në Lituani (2015), medalje të Shkencës, Arteve dhe Letërsisë të Akademisë Evropiane në Francë (2018)), çmimin e Festivalit Kulturor Ndërkombëtar ” Tra le parole e l ‘infinito ”Itali (2018), Bolesław Prus Prize Poloni (2019), Culture Animator Poloni (2019) dhe Premio Internazionale di Poesia Poseidonia – Paestrum Itali (2019), medalje (2020) në konkursin poetik Nosside UNESCO në Italia. Në 2021 Ministria Polake e Kulturës dhe Trashëgimisë Kombëtare i dha asaj një medalje për aktivitete në të mirë të kulturës polake. Ajo gjithashtu fitoi në vitin 2021 konkursin Premio Mondiale “Tulliola – Renato Filippelli” në Itali për një libër me poezi. Vëllimi me titull “(Jo) poema ime” u gjykua dhe iu dha nga një juri ndërkombëtare. Këtë vit ajo ishte fituese e çmimit Sahitto International Award në kategorinë Fitues i Jurisë Award në Bangladesh.

Ajo ishte dy herë e nominuar për Çmimin Pushcart (2011 dhe 2015) në SHBA.

Alicja Kuberska është anëtare e Shoqatave të Shkrimtarëve të Polonisë në Varshavë (Poloni) dhe IWA Bogdani, (Kosovë). Ajo është gjithashtu një anëtare e bordit të drejtorëve të Soflay Literature Foundation (Pakistan), Arkivi ynë i Poezisë (Indi). Ajo është ambasadore kulturore e The Inner Child Press (SHBA).

PUTHJE KALTROSHE

Le të luajë për ne
Kënga e mbrëmjes së dashurisë
Nga të gjitha zilerat e egra!

Shiko! S’është kaq e bukur këtu!
Bari i gjelbër bashkohet në tonet blu.
Lëmshi prek me ndrojtje qiellin.
Dielli mjegullon retë e verdha.

A është ajo tokë që end me qilima
Nga fryrjet e qiellit
Apo lulet çelin?

A po vallëzojnë pemët,
Apo është vetëm rrotullimi i erës
Gjethet dhe degët?

A është një përkëdhelje e një flladi,
Apo është një puthje?

STACIONI BUCHENWALD

Në një valixhe të vogël
kujtime të ditëve të lumtura
dhe shpresoj për një fat të mirë
mund të paketohen me kujdes.

Në një cep
kishte fotografi
– vështrimi i shqetësuar i prindërve
dhe dashuria në sytë e vajzës
dhe pranë tyre,
një pulovër të ngrohtë dhe provizione.

Pak para dhe pak ar
ishin fshehur me zgjuarsi ne xhep.
Ora e zezë nuk ka ardhur akoma,
megjithëse përgjon çdo minutë

Isaak mori frymë lehtësimi
kur treni ndaloi
në gjermanisht Buchenwald
– nuk është Auschwitzi polak i shpërthyer.

Ai mori një faturë për valixhen e tij.
dhe ai u largua pa hezitim
të gjitha thesaret e tij për premtimin
të një banje e nxehtë pas një udhëtimi të gjatë.

NJË HISTORI RRETH DASHURISË SË VËSHTIRË

Ne krijojmë botë paralele,
i rrethojmë ata
dhe vendosim mure të padukshme.

Ne vendosim modele
të bukurisë, suksesit dhe lumturisë
dhe ne ndërtojmë hierarki.
Më vonë ne ngjitemi në këtë mur
për të parë poshtë të tjerët.
është e lehtë të ndjesh vetëvlerësim
– gjithmonë është dikush
më keq sesa jemi ne.

Kemi pak tolerancë.
Edhe në pikturat e Jezu Krishtit,
ai është një i ri i hollë
me flokë bionde dhe sy kaltrosh.
Tepër e vështirë ta imagjinosh atë
si një Semit me lëkurë të errët
me një hundë të kërrusur.

Kohët e fundit, një hebre i çuditshëm
është zhvendosur në lagjen tonë.
Ai endet përreth
dhe dëshiron të shpëtojë botën.
Njerëzit e përqeshin dhe thonë se ai është i çmendur.
Dikush pikturoi me yll yllin e Davidit
në derën e shtëpisë së tij,
i theu xhamat me gurë.

Ai u pa disa ditë më parë
kur po fliste me një lypës të zi.
Ai e përqafoi dhe e ngushëlloi atë,
fshiu lotët në faqet e saj.
Ata gjetën portën për në botët e tyre
dhe ata kaluan mbi muret.