Prof. Dr.& Dr. Honoris Causa Sabahudin Hadžialić poezi shqip

Biografi e shkurter

Prof. Dr.& Dr. Honoris Causa Sabahudin Hadžialić

Profesor Sabahudin Haxhialiq u lind në vitin 1960, në Mostar, Bosnje dhe Hercegovinë. Që nga viti 1964 jeton në Sarajevë, Bosnje dhe Hercegovinë. Ai është profesor (dy grada doktorature), shkencëtar, shkrimtar dhe poet (dallojnë artistin sipas shtetit), gazetar dhe redaktor. Ai shkroi 26 libra (tekste shkollore për universitetet në BeH dhe jashtë saj, libra me poezi, prozë, ese sikurse). Vepra e tij artistike dhe shkencore është përkthyer në 25 gjuhë botërore. Ai botoi libra në BeH, Serbi, Francë, Zvicër, SHBA dhe Itali. Ai shkroi më shumë se 100 punime shkencore. Ai është recensues (citimet e tij shfaqen në libra dhe punime të shkencëtarëve nga të gjitha kontinentet) për disa revista shkencore evropiane. Ai merr pjesë në fondet e projekteve të BE-së dhe është anëtar i bordeve shkencore të revistës në Poloni, Indi dhe SHBA. Gjithashtu, ai është një kolumnist dhe eseist i rregullt dhe anëtar i Bordit Editorial, që nga viti 2014, i Eurasia Review, think tank dhe revistës së lajmeve dhe analizave nga SHBA. Që nga viti 2009 është bashkëpronar dhe kryeredaktor i revistës DIOGEN pro Culture për kulturën, artin, arsimin dhe shkencën nga SHBA. Ai është anëtar i shoqatave kryesore të shkrimtarëve në BeH, Serbi dhe Mal të Zi, si dhe i Fondacioneve (shkencore dhe joqeveritare) në mbarë botën. Si profesor jep mësim në Shkollën e Medias dhe Gazetarisë, DYPIU, Akurdi/Pune, që nga shtatori 2021 dhe jepte mësim në Universitetet në BeH, Itali, Lituani dhe Poloni. Informacion më të detajuara: http://sabihadzi.weebly.com.

Përktheu nga Anglishtja: Jeton Kelmendi

Poezi

 

GJYNAH

 

Ajo gjithmonë do të vërë në dyshim burrërinë

Kurrë nuk do ta harrojë fëmijërinë e saj

Ajo gjithmonë do të bëjë një kurth

Gjithmonë do t’i fajësojë të gjithë

 

Edhe pse mund të ketë disa që kujdesen

Edhe pse mund të jetë atje dikush që e do

Edhe pse mund të jetë aty ai që është i përkushtuar

Edhe pse ai mund të jetë atje – i sinqertë dhe e sinqertë

 

Ajo kurrë nuk do të gjejë një rrugëdalje

Kurrë nuk do të fajësojë veten

Ajo nuk do të ndalet kurrë së bëri këtë

Kurrë nuk do të…

 

Gjynah….

 

 

Veriu i Largët

shfaqet drita

 

Duke reflektuar

pritjet e njërit.

A është ajo një dritë

ose thjesht reflektim

I shpirtit…
Nga të dyja?

 

—–

 

Poshtë jugut

objektivat zhduken në hije

ndërsa Veriu i Largët

vazhdon të shkëlqejë.

Çfarë i ka bërë vetes?

Përgjigja është e thjeshtë: Ai nuk do të ndalet kurrë.

Duke bërë atë.

Çfarë?

Duke u drejtuar drejt saj.

 

—–

 

Qendra e

reflektimi

është

ndërveprim

i qenieve.

Pse?

Sepse atje

nuk është tjetër

opsion pos për

Veriun dhe Jugun

Për të qenë si një.

Për mirë.

 

 

Pengesat me mjegull

 

Verë dhe rrush

janë zgjidhja

për rrezet e diellit.

 

Verë dhe rrush

nuk ësht ë shkaku

për mjegullën.

 

Verë dhe rrush

janë erëra.

 

Që do të çojnë

Përkushtimi tonë përmes

mjegullës drejt rrezeve të diellit.

 

Dhe dashurisë.

 

 

 

Veri dhe Jug (II)

 

Drita po përmirësohet

më e zgjuar dhe si rrufeja

duke goditur aty ku duhet…

 

Errësirat po përkeqësohen

budalla dhe një peshk që po vdes

duke u tundur në një rërë të thatë…

 

“A duhet të shqetësohem”, pyeti urrejtja.

“Po”, u përgjigj shpresa.

 

Mbi të gjitha, Veriu u takua me Jugun

brenda dritës së zgjimit.

 

Dallimet kulturore janë avantazhe.

Për përmirësimin.

E dashurisë.

 

 

FORCA

 

Njohuritë e saj për mua janë

e mahnitshme

 

Përkushtimi i saj ndaj meje është

aventurë

 

Dashuria e saj për mua është

frymëzues

 

Dëshira ime për të

historia nuk mbaron kurrë

 

Duke qenë një Ariadne

e lidhjes sonë

 

ajo është forca

 

Unë i përkas asaj.

 

 

Po nese?

Po sikur të mos arrijë tek yjet?

Po sikur ai të jetë vetëm një reflektim shprese?

Po sikur të ketë nevojë për ndihmë prej saj?

A do ta ndihmonte ajo?

A do të qëndronte ajo me të?

A do të bënte një jetë me të?

Ose thjesht largohu…

…në perëndimin e dashurisë.

 

PSE?

 

Shpirtërorja e saj

ecen

është si një

duke ëndërruar për të për mua.

Pse?

Duke ecur nëpër

shpirti im

Nuk mundem

pa e takuar.

Pse?

 

Nuk ka më shumë pyetje, ju lutem.

 

Pse?

 

 

Flokë dëbore

 

Dashuria është si një

ortek.

 

Edhe pse në fillim

ishte vetëm një pikë e ujit të pastër

u shndërrua në fjollë bore.

 

Të jesh i fortë dhe i madh si një ortek

nuk mjafton.

 

Duhet ta ketë peshën dhe pamjen e flokeve të borës

Duhet të ketë butësinë e flokeve të borës

Duhet të ketë përkushtim të flokeve të borës

 

Derisa të bëhet më i fortë dhe i fokusuar

mbi besimin dhe lumturinë

e udhëtimit

 

drejt shkatërrimit të zbrazëtirës ekzistuese

dhe krijimi i dashurisë së vërtetë, të sinqertë.