Tendai Rinos Mwanaka, Zimbave

REGJISTRI I SHKRUAR NGA NJË KRONIKAN

Si mund të anuloj atë që kam bërë?
Për ta bërë atë më pak të dhimbshme
të çstresoj veten
Për t’u futur në të, për të kaluar, për të gabuar
përmes kufirit të padukshëm
që na ka mbajtur të huaj

Si mund ta vë më mirë?
pa qeshur në të kaluarën time
Një mbeturinë e jetës së djegur, si një
regjistēr i shkruar nga një kronikan
Duke kërkuar dhe duke parë qiellin!

Sepse ti je gjithçka që unë kurrë nuk kam
ishte, do të ishte ndonjëherë
Gjithçka që kishit dashur gjithmonë
që unë kam qenë
Gjithçka reflekton kështu siç e gjetët
kështu që rastësi janë me të vërtetë
vite e ndërtimeve tuaja.
Më merr mua një dëshmor tëndin
ideologjikë, jo më pak se kaq!

Vetëm ta kthej jetën time në një guaskë të shfrenuar
Dhe si bari i thatë,
I thyer
Ndjeva si një kuti
Nuk kisha fuqi të mbyllesha
as për të hapur veten

Kështu që unë mund të jem në gjendje t’ju them
gjërat që unë kurrë nuk kam guxuan
Sepse nuk mendova,
ju keni kujdes

Dëshiroj që të mund të kthehesha
dhe unë si duhet, por
kjo e metë e së kaluarës sonë.

GJYSMA E DITUR, GJYSMA E PADITUR

Psherëtimat e fundit të dhjetorit
Dielli i dhjetorit, si ne
është përtej rrjetës së ashpër të territorit tonë
Drejt vendosjes së shpejtë të diellit
Ne shënojmë këtë kohë, në mbrëmje
si ne rrimë kot në këmbët tona të përgjimit
në tarifat e zhurmshme të së premtes.

Koha e natës është një vështrim i këndshëm
duke u përpjekur për të rrahur orën
pasi ajo kthehet në muzg
Në nxehtësinë përfundimtare të fryrë
nga e fundit e gishtërinjve të diellit
Kallëp ngjyrat e bishtit tundur
Hijet e pa ngjyrave
Natën e merzitshme në hapësirën e yjeve-
Zbehet, mbyllet, zhytet, fshihet-

Të zgjedhësh këtë natë mjafton
Errësira e padurueshme e zemëruar
Rrëshqet në refuzimin tim
Të ecësh me të, një zemërim
zjarri i furishëm, uria e tij është e tymosur
Ai thotë se fundi im është poshtë
Rruga pak e pistë, pak poshtë
Më premtuam se do të kthehen

Jeta është shumë matematikore
Ëndërron nëpër rastësi
Tregtia e përditshme e trurit
Në mendjen time, një mashtrim pikësh.
Duke u përpjekur për të mësuar se si të mos bije
Gjysma e dinë, gjysma nuk e dine
Si ta kapin atë para se të më thotë
Për të provuar ta anulojnë.

Por ende i gatshëm për fytyrën e tij
Një fytyrë pa emër
Më e çuditshme mes nesh
Duhet ta shtyjë vargun e tij shumë larg
Një varg i besueshëm
Dhe u shenjtërua nga mungesa
Mbi të gjitha kokat tona
Për ne që të kalojmë peshoret
Kjo nuk kërkon as leje
Për t’i çuar fëmijët e frikësuar.

SECILA FJALË E SHTREMBËRUAR

Mënyra se si shpjegohen fjalët
por mos e eksploroni
vetë ….

Është si mënyra e fjalëve
mblidhur në një frazë,
që nuk ka qenë kurrë më parë
ekzistente.

Mënyra se çfarë ka
është percaktuar
me veshje të madhe,
si ideja me rroba
nuk mund të flesh
në të panjohurën.

Duke u kthyer përsëri,
kjo është dora
me diellin.
Ndërsa fjalët zbulojnë
kuptimin
që përcakton natyrën
mirë në të gjithë ne.

Më shumë fotografi,
pak fjalë
kjo shkronjë e thyer
është gjuha
e kësaj dore.

Lehtësia e
Dorës
është zhdukur
vetëm çmenduria
fiton.

Çdo fjalë e përdredhur këtu,
absurditet!

DASHURI NË KËTË FAQE

Dashuri, një përqafim
folës
një zhurmë në zemrën time.

bërtiti ngadalë
pikëçuditëse
në ndezjen e yllit të parë
nuk janë të përpiktë.

shenjave të pikësimit
mos u përgjigj
pikepyetjet
e zemrës së saj të paditura.

Unë jam fusnota e saj
kur u bëra kjo?
por ajo është ende teksti
një re e copëtuar
ri-paraqitur në zemrën time.

zhveshur
në mendjen time,
të gjitha gjërat e nevojshme janë.

Unë jam një tekst i ri me të çuditshmet
simbole
shenja të çuditshme;
rrotullohem në shpejtësi.

Përktheu nga Anglishtja: Jeton Kelmendi