Rahim Karim (Karimov), Kirgistan

Rahim Karim (Karimov), Kirgistan

Perktheu nga Anglishtja: Jeton Kelmendi

Rahim Karim (Karimov) është një poet, shkrimtar, publicist, përkthyes nga Uzbeko-Ruso-Kirgize. Ai u lindi me 1960 në qytetin Osh (Kirgistan). I diplomuar në Institutin letrar Gorki të Moskës (1986). Anëtar i Unionit Kombëtar të Shkrimtarëve të Republikës së Kirgistanit, anëtar i Unionit të Shkrimtarëve Ruse, përfaqësues zyrtar i Federatës Ndërkombëtare të Shkrimtarëve Rusisht Folës në Kirgistan (Londër-Budapest), anëtar i Bordit të SNRF, laureat i çmimit letrar republikan me emrin e Moldo Niyaz. Autori i bestsellerit kombëtar “Kamila”, fituesi i çmimit të dytë të Forumit Ndërkombëtar të Librit të Hapur, Forumi i Librit dhe i Letërsisë i Librit të Azisë Qendrore – 2012 (Britani e Madhe), i nominuari për çmimet letrare kombëtare ruse “Poet i Vitit 2013 “,” Poeti i Vitit 2014 “,” Shkrimtari i Vitit 2014 “,” Poeti i Vitit 2015 “,” Trashëgimia- 2015 “,” Trashëgimia-2016 “, Prmimi për ta. S. Yesenin (2016). Në vitin 2017 atij ju dha medalja e argjendtë në konkursit letrar euroaziatik LiFFt në emërimin e një poeti Euroaziat. Kryetar i Këshillit të Shkrimtarëve dhe Lexuesve të Asamblesë së Popujve të Euroazisë. Autori i rreth 30 librave të botuar në Kirgistan, Uzbekistan , Kazakistani, Ukraina, Bjellorusia, Rusia, Britania e Madhe, Kanada, Rumania, Greqia, Hollande, Indi, Tunizi, Arabi Saudite, Shqipëri, Belgjikë, Meksikë, Venezuelë, Poloni, Maqedoni, Kroaci, Serbi, Bosnjë dhe Hercegovinë, Afganistan, Spanjë , Francë, Sh.B.A, Gjermani etj. Ai përkthen poezitë dhe prozën e autorit ortë nga Kirgistani, Uzbekistani, Rusia, Taxhikistani, Mongolia, Azerbajxhani, Kazakistani, Hollanda, Tunizia, Arabia Saudite, Rumania, Polonia, Maqedonia, Kroacia, Bosnja dhe Hercegovina, Irani, Luksemburgu etj.

JO FRIKË NGA ZOTI

Fëmija ishte pastaj akoma,
Papritur ai u ankua te nëna ime, nëse.
Ajo ngushëllonte: “Ata, në fund të fundit,
Jo frikë nga Zoti.

Ju nuk u ngjit në një argument të padobishëm,
Mos e shikoni kot.
Ata, në fund të fundit, njerëzit janë mbi male,
Në dijeni të pikëllimit, dhimbjes.

Mizori, e keqja është djalli, –
Shumë njerëz panë dritën e bardhë.
Ai dëshiron të bëhet mbështetja e botës,
Nuk pashë kush po vuan, vdekjen. ”

Lulja lulëzoi dhe bora ra,
Ka shumë vite në këtë botë.
Tani banesa banon,
Ata janë të pabanueshëm.

Ateisti filloi të lutet ku,
Namaz lexohet kudo.
Jeto deri tani në Tokë,
Jo frikë nga Zoti!

STILOLAPSI

Me stilolaps hap rrugën,
Unë hap derën me një stilolaps.
Me një stilolaps eci, me një pendë po notoj,
Po marr frymë me një pendë, miku im, më beso!

Me një stilolaps ndërtoj një shtëpi, shtëpi,
Mbjell një stilolaps dhe kopsht.
Ndonjëherë, penda ime është një pykë dhe një copëz,
Me një stilolaps marr bubullimën, breshër.

Vetëm fuqi, krenari, fuqi,
Penë dhe lavdi, ndërgjegje, nder.
Aftermimi në fund të fundit pa një stilolaps për mua është një qindarkë,
Penda ime është përgjigjja dhe hakmarrja.

Pendë – armë. mburojë dhe shpatë,
Penda ime është buka ime e fortë.
Penda ime është zëri im, fjalimi.
Penda është bota ime, drita ime e bardhë.

PERFORMANCË

Unë luaj çdo ditë rolin e jetës në mëngjes,
Dhe çdo ditë e Zotit shkon në shfaqjen time.
Skena është ndriçuar nga dy dritat e dritës së prishjes:
Hëna dhe dielli: gjatë natës vetëm përgjimi i përgjumur.

Unë përpiqem të tregoj talent dhe aftësi,
Në vend të gjithçkaje: si audienca ashtu edhe dirigjenti.
Nga skena do të hiqet, por një herë – natyra, –
Në çdo kohë, ne jemi Krijuesi – Prodhuesi.

Qëllimi kryesor i jetës është të luani rolin tuaj,
Lini të keni një emër për veten tuaj përgjithmonë.
Ne vetë jemi artistë, spektatorë, ky akt
Jepini një vlerësim të shansit njëri-tjetrit, njeri!

POETIKA “HARA-KIRI”

Japonezët performuan me krenari hara-kiri, –
Samurai me porosi, mbase tani atje?
Barku që shqyhej hapur vullnetarisht, në heshtje,
Kur ushtari i nderit u plagos.

Sa prej nesh në poetë trima të botës,
Nuk njihet nga lexuesin fare në botë.
Le ta bëjmë, megjithatë, ne në botë,
Poetiken “Hara-kiri” japoneze ?!

Poetët nuk ndodhin shumë në univers,
Ka disa prej tyre për gjithë përjetësinë – poetë tokësorë!
Poetët emërohen, ndoshta, nga Zoti,
Zoti qoftë i zgjedhur nga të gjithë ne në këtë botë.

DASHURIA ËSHTË SI NJË BOMBË

Kur dëgjoni një emër,
është sikur një bombë të shpërthejë brenda jush.
Prandaj, dashuria e dikurshme është akoma gjallë,
Dhe diku është si një minierë.
Dhe ajo pret, ajo nuk do të presë atë ditë,
kur hap pas tij.
Dashuria dëshiron të fryj zemrën tënde përsëri,
Si është bomba atomike – Nagasaki ?!
Si mund të je
toni tani duke pasur frikë nga ai emër ?!
Duke qëndruar larg shpirtit tuaj në shpirtin tuaj?
Dashuria si të shkatërrosh, neutralizosh,
Si të kurseni një sapun të lezetshëm ?!
Në fund të fundit, kapaku i saj është
nga një granatë? !!!